Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Trzebnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w M.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Wójcik

Protokolant: Justyna Kądzioła

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014 r. w Miliczu

sprawy z powództwa easyDEBT Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny

Zamknięty w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża stronę powodową w zakresie przez nią poniesionym.

Sygn. akt V C upr 90/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa easyDebt Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w dniu 29 listopada 2013 r. skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by pozwany J. S. zapłacił stronie powodowej kwotę 4.448,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych w kwocie 56,00 zł i kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 600,00 zł, a także opłaty manipulacyjnej w kwocie 1,46 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwanego (...) Bank S.A. łączyła umowa bankowa zawarta w dniu 17 kwietnia 2009 r. o numerze (...), na podstawie której bank oddał do dyspozycji pozwanego środki pieniężne w ustalonej umową wysokości, a pozwany zobowiązał się do zwrotu udzielonej kwoty wraz z odsetkami w ustalonych terminach spłaty. Pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania, w związku z czym bank wypowiedział mu umowę, na skutek czego cała kwota niespłaconej należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą należnych bankowi odsetek za opóźnienie. Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, obejmujący wymagalne roszczenia banku. Jednakże działania banku zmierzające do wyegzekwowania należności od pozwanego okazały się bezskuteczne. Jednocześnie strona powodowa wskazała termin wymagalności roszczenia na dzień 7 grudnia 2011 r. W dniu 27 września 2013 r. bank zbył przysługującą jej względem pozwanego wymagalną wierzytelność na rzecz strony powodowej. Dodatkowo strona powodowa wskazała, że na kwotę zadłużenia składają się: kwota 3.327,76 zł świadczenia głównego, kwota 1.120,39 zł umownych odsetek karnych za opóźnienie w spalcie wymagalnego kapitału, liczonych od dnia powstania opóźnienia do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu - zgodnie z art. 359 § 2 ¹ k.c. i art. 482 § 1 k.c. Jako datę wymagalności roszczenia strona powodowa wskazała dzień 20 grudnia 2011 r.

Postanowieniem z dnia 3 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

Strona powodowa w dniu 19 marca 2014 r. uzupełniła braki formalne pozwu i przedłożyła część dokumentów powołanych jako dowody w sprawie.

Pozwany na rozprawie w dniu 25 czerwca 2014 r. zakwestionował kwotę wskazaną w pozwie. Podniósł, że w 2014 r. wpłacił na rzecz strony powodowej 5 rat: pierwsza w wysokości 215 zł, a pozostałe po 220 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwanego (...) Bank S.A. w W. łączyła umowa o kartę kredytową. Pozwany nie spłacił wszystkich należności wynikających z tej umowy.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 27 września 2013 r. (...) Bank S.A. w W. zawarł ze strona powodową easyDebt Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. umowę przelewu wierzytelności. Przedmiotem wyżej wskazanej umowy była m.in. wierzytelność w stosunku do pozwanego J. S., wynikająca z umowy nr (...) w łącznej wysokości 4.268,00 zł.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z 27.09.2013 r. k. 26-30;

wyciąg z załącznika wierzytelności k. 15)

Strona powodowa zawiadomiła pozwanego o cesji wierzytelności.

(okoliczność bezsporna)

W wyciągu z ksiąg rachunkowych wystawionym w dniu 29 listopada 2013 r. strona powodowa oświadczyła, że w dniu 27 września 2013 nabyła od (...) Banku S.A. wymagalną wierzytelność względem pozwanego z umowy VISA C. z dnia 17.04.2009 r. o nr (...). Wysokość zobowiązania dłużnika na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 4.448,15 zł, w tym kapitał 3.327,76 zł i odsetki 1.120,39 zł.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych z 29.11.2013 r. k. 14)

Pismem z dnia 31 stycznia 2014 r. getBACK we W., działając w imieniu powoda, zaproponowało pozwanemu spłatę przedmiotowego zadłużenia w systemie ratalnym zgodnie z załączonym harmonogramem.

(dowód: pismo getBACK z 31.01.2014 r. k. 39-40)

Pozwany uiścił na rzecz getBACK następujące kwoty:

-

w dniu 27 stycznia 2014 r. kwotę 215,71 zł;

-

w dniu 1 marca 2014 r. kwotę 220,00 zł;

-

w dniu 31 marca 2014 r. kwotę 220,00 zł;

-

w dniu 2 maja 2014 r. kwotę 220,00 zł;

-

w dniu 29 maja 2014 r. kwotę 220,00 zł.

(dowód: dowody wpłat z 27.01.2014 r., 01.03.2014 r., 31.03.2014r., 02.05.2014 r.

i 29.05.2014 r. k. 38 i 41;

przesłuchanie pozwanego k. 43 v.)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Pozwany nie kwestionował powództwa co do zasady. Spór między stronami dotyczył wysokości dochodzonej kwoty.

W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zatem w rozpatrywanej sprawie na stronie powodowej ciążył obowiązek wykazania zasadności powództwa i wysokości dochodzonego roszczenia. Strona powodowa reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego radcą prawnym i dlatego Sąd przyjął odpowiednio wysoki miernik staranności po stronie powodowej co do konieczności podejmowania czynności procesowych, uwzględniający zawodowe kwalifikacje pełnomocnika.

Konstruując stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd uwzględnił jako wiarygodne dokumenty zaoferowane przez strony i dowód z przesłuchania pozwanego w takim zakresie jak to zostało wskazane w drugiej części uzasadnienia.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z treści przepisu art. 509 k.c., który stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa, a w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Pamiętać należy, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Strona powodowa formułując żądanie w niniejszej sprawie zaoferowała jako materiał dowodowy umowę przelewu wierzytelności wraz ze stanowiącym jej załącznik częściowym wykazem wierzytelności oraz wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu.

W ocenie Sądu przedłożone przez powoda dokumenty – w świetle zarzutu sformułowanego przez pozwanego - są niewystarczające dla uwzględnienia żądania. Strona powodowa zdołała wykazać jedynie, że przysługuje jej legitymacja czynna w niniejszej sprawie. W żaden sposób jednak powodowy Fundusz – wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi – nie wykazał wysokości zobowiązania, zasad obciążenia pozwanego dochodzoną kwotą przez pierwotnego wierzyciela, daty wypowiedzenia umowy, a co za tym idzie daty wymagalności świadczenia, sposobu i okresu wyliczenia odsetek. Powołał się w tym zakresie jedynie na wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, co nie może zostać uznane za wystarczające, zwłaszcza w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 11 lipca 2011 r. w sprawie P 1/10, na mocy którego zostało wykluczone uprzywilejowanie dowodowe jakie posiadały fundusze sekurytyzacyjne. Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu złożony w niniejsze sprawie stanowi wyłącznie dokument prywatny i nie wiąże się z nim domniemanie prawne, że stwierdzona w nim wierzytelność istnieje, co potwierdza przepis art. 194 ust. 2 ustawy z 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (tekst jedn. z 2014 r. poz. 157) W tej sytuacji brak jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonania przedmiotowego wpisu w księgach rachunkowych powodowego funduszu. Strona powodowa nie przedłożyła umowy o kartę kredytową, na którą powołała się w uzasadnieniu pozwu, nie zaoferowała innych dowodów potwierdzających wysokość dochodzonej kwoty. Uniemożliwia to dokonanie weryfikacji żądania przez Sąd.

Jednocześnie pozwany wykazał w toku postępowania, że uregulował część należności.

Strona powodowa w związku z tą okolicznością nie zmodyfikowała swojego żądania, jej profesjonalny pełnomocnik – prawidłowo zawiadomiony – był nieobecny na rozprawie w dniu 25 czerwca 2014 r. W tej sytuacji – przy braku wykazania warunków umowy łączącej pozwanego z poprzednikiem prawnym strony powodowej – niemożliwe było dokonanie rozliczenia uiszczonych wpłat przez Sąd.

Z tych względów orzeczono w pkt I sentencji wyroku o oddaleniu powództwa w całości.

Orzeczenie o kosztach postępowania w pkt II sentencji wyroku znajduje podstawę w przepisie art.98 § 1 k.p.c.