Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Trzebnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w M.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Wójcik

Protokolant: Agnieszka Hasiak

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2014 r. w Miliczu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.a r.l. w Luxembourg

przeciwko H. R.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża stronę powodową w zakresie przez nią poniesionym.

Sygn. akt V C upr 460/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...).á r.l. z siedzibą w Luxembourg, działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w dniu 7 maja 2013 r. skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by H. R. zapłacił stronie powodowej kwotę 789,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi:

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 grudnia 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 19,90 zł od dnia 17.lutego 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 19,90 zł od dnia 17 marca 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 grudnia 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 września 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 listopada 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 czerwca 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 29,90 zł od dnia 17 kwietnia 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 października 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 sierpnia 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 maja 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 19,70 zł od dnia 17 kwietnia 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 kwietnia 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 marca 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 maja 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 września 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 lutego 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 października 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 lipca 2006 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 lipca 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 stycznia 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 listopada 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 sierpnia 2007 r. do dnia zapłaty;

-

od kwoty 35,00 zł od dnia 17 czerwca 2007 r. do dnia zapłaty.

Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30,00 zł i kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że na podstawie umowy cesji wierzytelności przejęła od firmy (...) S.A. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu świadczenia usług związanych z umową abonamentową. Podniosła, że pozwany nie uregulował zadłużenia wynikającego z 24 faktur.

W dniu 17 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny uwzględnił żądanie strony powodowej i wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wskazując że dokonał płatności za miesiąc luty i marzec 2006 r. w kwocie 60,00 zł. Nadto zarzucił, że wysokość abonamentu była określona w umowie na poziomie 19,90 zł, a nie 35,00 zł jak chce tego strona powodowa. Podniósł też, że nigdy nie otrzymał faktur, na które powołuje się strona powodowa w pozwie. Wskazał, że należność za kwiecień 2006 r. została naliczona podwójnie.

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

Strona powodowa w dniu 23 września 2013 r. uzupełniła braki formalne pozwu, składając go na urzędowym formularzu.

Pozwany na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2014 r., przyznał, że łączyła go umowa z poprzednikiem prawnym strony powodowej, ale zarzucił, że kwota żądania jest zawyżona i że otrzymał tylko cztery faktury związane z umową, które opłacił.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2012 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł ze strona powodową (...).á r.l. z siedzibą w L. umowę sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem wyżej wskazanej umowy była m.in. wierzytelność w stosunku do pozwanego H. R., wynikająca z 24 faktur o nr (...) z 16 grudnia 2005 r. o łącznej wartości 789,40 zł.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z 03.07.2012 r. k. 31v. - 32;

częściowy wykaz wierzytelności k. 37v.)

Strona powodowa sporządziła pismo dotyczące zawiadomiła pozwanego o cesji wierzytelności.

(dowód: pismo strony powodowej k. 37)

Pozwanego i poprzednika prawnego strony powodowej łączyła umowa o świadczenie usług związanych z umową abonamentową.

(okoliczność bezsporna)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawały okoliczności faktyczne dotyczące cesji dochodzonej wierzytelności. Spór nie dotyczył również faktu zawarcia umowy o świadczenie usług abonamentowych przez poprzednika prawnego powoda i pozwanego. Pozwany zakwestionował natomiast wysokość zadłużenia, zarzucając że ustalona umownie wysokość abonamentu była niższa, a ponadto dokonał częściowej płatności należności z tego tytułu.

W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z treści przepisu art. 509 k.c., dotyczącego umowy przelewu wierzytelności. Pamiętać należy, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Strona powodowa formułując żądanie w niniejszej sprawie zaoferowała jako materiał dowodowy jedynie umowę cesji wraz ze stanowiącym jej załącznik częściowym wykazem wierzytelności oraz pismo informujące pozwanego o przelewie wierzytelności.

W ocenie Sądu zaoferowany materiał dowodowy – w świetle zarzutów postawionych przez pozwanego – jest niewystarczający dla uwzględnienia żądania. Strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wykazała bowiem w żaden sposób – wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi – jakiej treści umowa łączyła jej poprzednika z pozwanym, zasad obciążania pozwanego poszczególnymi kwotami i dat powstania zaległości w ich płatności. Powołała się w zakresie istnienia, wysokości i terminów płatności zadłużenia na 24 faktury, lecz nie dołączyła ich do pozwu. Nie wiadomo zatem, czego konkretnie wskazane faktury dotyczą i na jakiej podstawie zostały wystawione. Uniemożliwia to dokonanie weryfikacji żądania przez Sąd.

Z tego względu żądanie pozwu jako nieudowodnione zostało w całości w pkt I sentencji wyroku oddalone.

Konsekwencją powyższego jest rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zawarte w pkt II sentencji wyroku, które znajduje oparcie w treści przepisu art. 98 § 1 k.p.c.